Dat Voß-Luock
Wecker es nich es düör Sengsmanns Busch in Asbièck spazeert. - Woat, du weß nich boa Sengsmanns Busch es? - An da Stroate van Gievelsbiärg ut no Hinnkusen tau, lösse dän "Sunnenschien" un dat AWO-Zentrum rächts liggen. Gehs widder, büsse an däm Wiäg, boa een Scheld met „Hedtbleck" drosteht, kömms. Do bögeße links in. Rächterhand steht een schönet, ollet, guod in Schuß geholenet, Fachwärkhus, woat niggerdings unner Denkmoalschutz steht.- Van do ut, wännße gradeùt kiekes, sühße Sengsmanns Busch.- Eck mau dat van diöse Siet beschriewen, süß versteße dä Geschichte nich, willn dat Hus domet tiö daun hät.
Quär düör dän Biärg, no dä Iserbiècke tau, wecker eenmoal unner olle hoge Baukenböme, un eenmoal düör dä Wiesche, boa man noch selten gewoar‘ne Blaumen finn‘ kann, flüt, tüht sick eene Schluch. (Frögger, so üm 1800 rüm, woas hier dä ganze Giègend Busch un Biärg, boa jedet Hus sine Beteknung ha.) Am Enne van diöse Schluch hät Fritz Sengsmann, wecker 1983 vüöl tiö fröh gestuorwen es, een Scheld angebrach. "Voß - Luock" steht dodrop.- Dat sall nu nich bedüen, dat düöt, woat man hier noch van eene Hüöhle süht, een Voßluock fiör dä Vösse im Busch gewiäß wor. Nä nä, dä Saake es ganz anners. Do dä Geschichte van Generation tiö Generation üöwerliäwert wuorde, schient mi woat dodraan tiö sin. Eck häw sä ut „erster Quelle", bu man so schön siät. Willn dat so intressant es, schriew eck dat op.
As Napoleon 1807 met sine Trabanten woat op‘m Kopp kreg, mochen dä, wecker üöwerblewen süörgen, dat sä wier no Huse koamen. Dat woas nich so lichte. Et gav kum guodde Stroaten. Dann konn'sä nich, at vandage, met dä Isenbahn föhr'n. Woat tiö Iätten bruoken sä ok. Vüöl bequemer, as sick ‚nen Hasen, oder süß woat tiö scheiten, oder tio fangen, koamen sä aan dä eensoam geliègenen Huöwe un Hüser, düör plünnern, an dat, woat sä bruoken.
In dä Tiet so üm 1805, 1810 rüm wuohnden in däm netten Fachwärkhus, woat man jetz noch bewunnern kann, eene Familge Voß. An un fiör sick woas dat eene tiöfriène Familge. Blos dä Ärwe, dä Junge woll nich kommen. Dofiör koamen no un no sièwen Wechtkes aan, - un et koamen dä Franzosen in diöse ruhige friedlike Welt. Sä plünnerten, woat sä kriegen konn‘.- Willn dä Wechter ümmer dä Noamen van ähre Käls aannuommen, üöwerdruog sick wuohl dä Geschichte, ower nich dä Noame.- Do saat eenes Dages Oma Voß, un vertalde ähren Kinneskinner:
„Stell gièt ink viör,wänn dä Franzosen koamen, truocken vi met alle Saken un dä Blagen twäß düör'n Biärg, dä Schluch rop, un verkruopen us in dä Hüöhle. Opa poß op dat Hus op. Wänn dä Franzosen wier wäg woar'n hol hä een roèt Dauk, woat hä an eenem Stock gebunnen ha, uowen ut dä Hahnenhölter rut." So vertalde Oma Voß ähren Kinneskinner, un truock met ähr no dä Hüöhle, wecker domoals grot un deipe woar. Sä konn guod un gäne alle Saaken un Menschen packen.
Alle sièwen Wechter kregen wier Wechter, un so gong dat widder. Ümmer koamen Deernkes op dä Welt. Een Wech hiroatede eenen Grotejohann. Dä Dochter van Grotejohann hiroatede eenen Sengsmann. Un sühe do, een Jüngsken keek ut lustige Ögskes op diöse Welt. No all dä Wechter een Junge! Dat woas Fritz, wecker eenes Dages sinem Döchterken dä Geschichte van däm Voß-Luock vertalde. Hä truock met däm Wechtken un sine leiwe Frau düör'n Biärg un weß ähr dä, nu at ingefallene, Hüöhle. Hä mok een Scheld an eenem Bom, un willn dat Plattdütsch nich mähr van alle Lüe verstann' wäd, steht nu "Voß-Loch" dodrop. Dä Bom met däm Scheld steht viör däm Voß-Luock, fuottens aan dä "Voß- Schluch".
So vüölle Lüe goht hier vörbi un denkt, dat diöt hier een Voßbau es.
Eck saat mi unner dä hogen ollen Böme am Voß-Luock, mok dä Ogen tau, un leit dä Vergangenheit op mi taukomm'. Duör diösen Blärg, üwer diöse Ärde woar at viör mähr as 170 Joahr Familge Voß met Sack un Pack getruocken. Ha‘n sick hier verkruopen wiègen dat sick dä Napoleon unbedingt met dä Russen rümkriegen moch. Noch ümmer sind dä Menschen nich kleiker gewoar'n. Noch ümmer, un ümmer wier meit sä sick kriegen. Jo, noch schlimmer, ümmer schlimmer wäd dä Kriege. Maut dat sin? Man soll doch säggen, dat dä Menschen dän bessen Verstand hä‘n.